یکشنبه، اردیبهشت ۲۲، ۱۳۸۷

اثر ضخامت مرکزی قرنیه بر اندازه گیری فشار داخل چشمی با تونومتر گلدمن

نخستین بار در 1975 ضخامت قرنیه به عنوان یک عامل مداخله گر توسط Ehler و همکاران مطرح گردید آنها بیماران را قبل از انجام جراحی کاتاراکت مورد معاینه قرار دادند و دریافتند که تونومتر گلدمن IOP بیمارانی را که قرنیه های ضخیم داشته اند بالاتر از میزان واقعی و IOP بیمارانی را که قرنیه نازک داشته اند کمتر از میزان واقعی آن برآورد کرده است . آنها یک رابطه خطی بین اثر ضخامت مرکزی قرنیه ( CCT )و میزان فشار چشم به روش گلدمن یافت نمودند که نشان می دهد تغییری معادل 100 میکرون در CCT می تواند باعث 7.00 میلیمتر جیوه تغییر در میزان فشار اندازه گیری شده توسط تونومتر گلدمن گردد
پس از این مطالعه محققین دیگری نیز تلاش نموده اند تا با انجام مطالعات متعدد اثرCCT بر فشار اندازه گیری شده توسط تونومتر گلدمن را پیش بینی کنند و در نتیجه اکنون الگوریتم هایی وجود دارند که تلاش می کنند تا فشار داخل چشمی واقعی را بر اساس اندازه گیری CCT و میزان فشار اندازه گیری شده توسط تونومتر گلدمن پیش بینی نمایند
یک عامل تاثیر گذار دیگر تفاوتهای نژادی در میزان CCTاست نشان داده شده که تفاوتهایی در ضخامت مرکزی قرنیه بین سیاهپوستان و سفیدپوستان وجود دارد اما مقایسه نتایج بدست آمده با یکدیگر مشکل است زیرا تفاوتهایی در ابزارهای مورد استفاده در کشورهای مختلف و همچنین نمونه های جمعیتی انتخاب شده در مطالعات مختلف و جود دارد . اکنون روشن است که تنها ضخامت مرکزی قرنیه نیست که در میزان واقعی فشار داخل چشمی یک فرد خاص تاثیر دارد این موضوع ابتدا در مقاله Orresengo and Pye(1999) مورد بحث قرار گرفت آنها نشان دادند که تغییر در ماژولس ( سختی)قرنیه انسان می تواند منجر به بروز تغییری معادل 30-13 میلیمتر جیوه برای یک فشار واقعی حدود 15 میلی متر جیوه گردد . در حال حاضر هیچ راهی برای اندازه گیری خواص بیومکانیکی قرنیه انسان بصورت زنده وجود ندارد البته روش های تئوریکی وجود دارند که میزان سختی قرنیه انسان را محاسبه می نمایند به دیگر سخن استفاده از یک عامل اصلاحی برای میزان فشار اندازه گیری شده توسط تونومتر گلدمن بر اساس ضخامت مرکزی به تنهایی می تواند منجر به بروز خطای قابل ملاحظه ای گردد اگر سایر خواص بیومکانیکی قرنیه در محاسبه نهایی در نظر گرفته نشود
در نتیجه بعضی از مولفین پیشنهاد می کنند بجای استفاده از یک نوموگرام اصلاحی CCTبرای فشار داخل چشمی اندازه گیری شده توسط تونومتر گلدمن بهتر است همه بیماران پاکیمتری شوند این امر منجر به ظهور دو روش برخورد با مشکل شده است نخست تلاش برای اندازه گیری خواص بیومکانیکی قرنیه و سپس دخالت دادن این خواص در تعیین IOP و روش دوم ابداع روشی است که بطور مستقیم فشار داخل چشمی را اندازه گیری کند در حالیکه قادر باشد بر تفاوتهای بیومکانیکی قرنیه نیز فائق آید
The Reichert Ocular Response Analyzer (ORA) یک تونومتر غیر تماسی است که زمان تاخیر بین آپلاناسیون اولیه در نتیجه یک پاف هوا و آپلاناسیون ثانویه در هنگام بازیافت شکل توپوگرافیک قرنیه در نتیجه تحریک اولیه را اندازه می گیرد دستگاه ابتدا معیاری از رفتار قرنیه را محاسبه می کند و سپس یک میزان اصلاح شده از فشار داخل چشمی را بدست می دهد
در هر صورت اینکه یک بار اندازه گیری فشار داخل چشمی چه مفهومی دارد و چگونه می توان آن را تفسیر نمود کار دشواری است به نظر می رسد قبل از آنکه بتوانیم یک اندازه گیری دقیق ار فشار داخل چشمی بعمل بیاوریم چیزهای زیادی را باید بدانیم و درک کنیم در حالیکه تحقیق در مورد اندازه گیری فشار داخل چشمی واقعی ادامه دارد اندازه گیری فشار داخل چشمی هنوز هم یکی از اندازه گیریهای مهم در مراکز اپتومتری و چشم پزشکی است
حسین علیمیرزایی کارشناس ارشد اپتومتری

CCT=Central Corneal Thickness
IOP=IntraOcular Pressure
ref: The glaucoma hand book, optometric glaucoma society and review of optometry,2007

هیچ نظری موجود نیست:

تعمیم ندهیم

"مهمترین تفاوت مشاهدات پژوهشی نسبت به مشاهدات بالینی در این است که یافته های پژوهشی براساس مجموعه ای از بیماران متنوع است.اما مشاهدات ب...