ليزيک و حاملگی

برای بسياری از بانوان اين پرسش مطرح است که آيا عمل ليزيک برای حاملگی و يا برای زايمان طبيعی مانعی ايجاد می کند. ظاهرا برای بسياری اين نگرانی و تصور ايجاد گشته که با انجام عمل ليزيک، نبايد باردار شوند و اگر هم بارداری پيش آمد بايد با عمل سزارين فرزندشان را بدنيا بياورند و زايمان طبيعی می تواند منجر به پارگی شبکيه و نابينايی شود. پاسخ ساده و سريع به اين پرسش و نگرانی، اينست که عمل ليزيک و ديگر اعمال جراحی عيوب انکساری هيچگونه ريسکی را برای حاملگی و يا زايمان طبيعی ايجاد نمی کند.

ظاهرا منشا اين پرسش و نگرانی به اين بر می گردد که اکثر افرادی که تحت عمل ليزيک قرار می گيرند، نزديک بين هستند. بعلت اينکه نزديک بين ها معمولا تغييراتی در شبکيه اشان دارند که شانس پارگی شبکيه را بيشتر می کند، اين نگرانی وجود دارد که فشارهای زايمانی سبب پارگی شبکيه گردد. بايد دانست که در چشمهای نزديک بين، اندازه کره چشم بزرگتر از حد معمول می باشد و هرچه نزديک بينی بالاتر باشد، اندازه کره چشم به همان نسبت بزرگتر خواهد بود. در نتيجه و بعلت بزرگی اندازه کره چشم، تغييراتی بصورت نازکی و دژنرسانس در شبکيه، علی الخصوص در اطراف شبکيه رخ می دهد که بصورت نسبی شانس پارگی شبکيه را در افراد نزديک بين بالا می برد. پس بطور کلی شانس پارگی شبکيه در افراد نزديک بين بيشتر از افراد ديگر می باشد.

در مطالعات انجام شده، علی رغم تئوريهايی که وجود دارد، هيچگاه اثبات نشده است که عمل ليزيک و ديگر اعمال جراحی ليزری مانند لازک و پی آر کی، احتمال پارگی شبکيه را در اين افراد بالاتر ببرد. بنابراين نزديک بين ها بدون توجه به اينکه عمل ليزيک را انجام داده يا نداده اند، ريسک پارگی شبکيه در آنها يکسان می باشد. اين يکسانی ريسک در مورد بانوانی که نزديک بين هستند، چه ليزيک کرده باشند يا نکرده باشند، چه حامله باشند يا نباشند، نيز صدق می کند.

حال صحبت در اين است که آيا حاملگی و زايمان طبيعی نيز به ريسک پارگی شبکيه چيزی اضافه می کند يا نه. حاملگی و تغييرات هورمونی زمان حاملگی بصورت فيزيولوژيک تغييراتی در چشم ايجاد می کند ولی هيچگاه ريسک اضافی برای شبکيه و ايجاد پارگی در آن، ايجاد نمی کند. در گذشته اين نگرانی وجود داشت که فشار زايمان طبيعی ممکن است در ايجاد پارگی شبکيه در افراد با نزديک بينی بالا نقش داشته باشد، ولی مطالعاتی وجود دارد که در تعداد زيادی از بانوانی که شماره نزديک بينی آنها بين ۴- تا ۱۵- بوده و فرزندشان را با زايمان طبيعی بدنيا آورده اند، هيچگونه افزايشی در ميزان پارگی شبکيه يا خونريزی شبکيه در اين افراد در مقايسه با افراد گروه کنترل ديده نشده است.

هر چند در کل، هم تمايل بانوان حامله و هم تمايل همکاران متخصص زنان و زايمان به عمل سزارين بيشتر از زايمان طبيعی است، ولی تا کنون هيچگونه دليل علمی بر اينکه نزديک بينی بالا و عمل ليزيک منعی برای زايمان طبيعی باشد، ارائه نشده است.