اهمیت بالینی گویچه های موسینی

گویچه های موسینی اجسام گرد شفاف یا شیری رنگی هستند که در فضای بین لنز تماسی و قرنیه دیده می شوند و معمولا 50 میکرون قطر دارند اگرچه که ممکن است اندازه آنها بین 20 تا 200 میکرون نیز متغیر باشد این اجسام معمولا در بین استفاده کنندگان از لنزهای سیلیکون هیدروژل بیشتر دیده می شود ولی با استفاده از سایر انواع لنزهای تماسی نیز ممکن است دیده شود در ارزیابی اهمیت این پدیده نخستین وظیفه اپتومتریست اطمینان از ماهیت چیزیست که می بیند چراکه اغلب گویچه های موسینی با آنچه که اصطلاحا میکروسیست یا واکوئل خوانده می شود اشتباه گرفته می شود در میان علائمی که در موقع تشخیص افتراقی لازم است به آنها توجه شود جایگاه این گویچه هاست گویچه های موسینی معمولا پیش از اپیتلیوم قرنیه قرار دارندو با پلک زدن ناپدید می شوند اما میکروسیست ها و واکوئل ها داخل اپیتلیال هستند و حتی پس از برداشتن لنز نیز باقی می مانند در صورت داشتن هرگونه شک و تردید با استفاده از فلورسئین فرورفتگی هایی در پشت گویچه ها دیده خواهد شد

مطالعات نشان می دهد موسینی بودن ساختار این گویچه ها مورد شک وتردید است و این احتمال وجود دارد که ماده سازنده این گویچه ها از خود لایه اشکی مشتق شده باشد و در اثر حرکت نسبی لنز بر روی سطح قرنیه تبدیل به اجسام شبه کروی شود در نتیجه می توان چنین پیشنهاد نمود که با کاهش این حرکت و با ساخت لنزهایی که شکل آنها شباهت بیشتری با سطح قرنیه داشته باشد تعداد گویچه های موسینی را کاهش داد مقاومت در برابر تغییر شکل عامل ایجاد فرورفتگی های عمیق در اپی تلیوم می باشد با استفاده از میکروسکوپ confocal نشان داده شده که بعضی از این فرورفتگیها تا غشاء بومن نیز امتداد دارند تا بحال هیچ موردی از اثرات منفی گویچه های موسینی گزارش نشده است از آنجایی که گویچه های موسینی هیچ اثری بر بینایی ندارند و ناراحتی خاصی نیز ایجاد نمی کنند بنابراین در مواردی که گویچه های موسینی تنها علامت مورد مشاهده هستند هیچ گونه مداخله بالینی لازم نیست بطور طبیعی معاینات دوره ای مکرر در طول استفاده از لنز تماسی ضرورت دارد