عینک بخشی از هویت من

اما وقتي خواسته ام خود را بشناسم . وقتي جلوي آيينه ايستادم تا ببينم كيستم؟ اول از همه چشم ام به عينك افتاده با اين شيء شيشه اي به دنيا نگاه كرده ام . بعضي از اوقات به آنچه ديده ام شك كردم . ترسيدم مبادا آنچه ديگران با چشم هايشان مي بينند با آنچه من مي بينم فرق داشته باشد؟.حالا بعد از اين همه سال كه عينك روي صورتم جا خوش كرده، تصاويري كه از پشت اين شيشه ها ديده ام را باور كرده ام نمي توانم به چهره ديگري ،رفتار ديگري ، تعاملات ديگري عادت كنم . عينك در همه اجزاء زندگي ام تا ثير گذاشته .

برخي از اشياء به جزء ماهيت ابزاري از معنا و مفهوم خاصي نيز بر خوردارند.شيئ مثل خودكار براي

روشنفكران تنها يك شيء براي نوشتن نيست و معناي استيلاي تفكر آنها در برخي از حوزه هار ا نشان مي دهد. عينك نيز يكي از اشيا يي است كه علاوه بر نقش ابزاري نقش ابرازي نيز دارد . اين شيء به شكل خودآگاه ياناخود آگاه درمنش اجتماعي، نوع بر خورد با افراد ،كنش ها و واكنش ها ي اجتماعي اثر مي گذارد.

برخي از تجربيات اجتماعي نشان مي دهد؛ حتي پيش داوري افراد در بر خورد با مصرف كنندگان يك نوع كالاخاص تعريف شده و از پيش معلوم هستند.استفاده ازموبايل در دوره اي بين ايرانيان معنا ي خاصي به همراه داشت.يا استفاده ا ز مارك خاصي برا ي پوشاك اعتبار اجتماعي ويژه ا ي به همراه داشته. عينك نيزبراي تمام انسان ها بعنوان يك شي ء معنا دار از پيام اجتماعي خاصي بر خوردار است.اين پيام كه گاه به شكل يك نشانه در آمده است لزوماً متعلق به زنان نيست اما دريافتي كه

از اين نشانه مي شود در مورد زنان به نوع خاصي از رفتارها منجر مي شود .

تنها درزمان استفاده از يك شيء مي توان به پيامد هاي ناشي از مصرف آن پي برد. استفاده از عينك د رذهن عامه مردم معناي تك بعدي بودن ،اهل مطالعه بودن ،دست و پا چلفتي بودن، نشانه اي از كم هوشي اجتماعي ،منزوي بودن،متفكر بودن ،باهوش بودن و...را داراست. در كنار اين مفاهيم نوع تعاملات اجتماعي در مواجه با عينكي هامتفاوت است.غالباً اين افراد ساده لوح يا اخلاق گرا به نظر مي رسند .و مردم د رمواجه باآنهاكمتر نگران آسيب ديدن هستند. نمي دانم تا چه حد مي توان به تجربيات روزمره در تحليل اثر گذاري يك شيءبر زندگي اجتماعي

استناد كرد.ولي حضور يك شيء مثل عينك در زندگي يك زن درتمام اجزاءزندگي او اثر گذار است. احترامي كه به واسطه وجود يك شيء در روابط اجتماعي نصيب زن مي شودويا حتي واكنشي كه به علت استفاده از اين شيءدر ديگرافراد جامعه بر مي انگيزد. نكات قابل توجهي است. كه در نشانه شناسي اشياء كاربرد دارد.

استفاده از عينك در زنان غالباً همراه با دو سو گيري اجتماعي است .زنان عينكي يا زشت و كودن تصور مي شوند يا اهل مطالعه و عاري از دلفريبي زنانه! در نهايت تعاملات اجتماعي چنين نشان مي دهد كه وجود عينك در وجود زن موثر است و نمي توان اين شيء را در روابط اجتماعي ناديده انگاشت.

ذهن و خود باوري در ارتباط با تعاملات اجتماعي شكل مي گيرد. يك شيء در خود باوري فرد و تصوير از خويشتن نيز موثر است.استفاده از لنز در زناني كه از ضعف بينايي برخوردار اند بيشتر است .حتي جراحي هاي نوين براي ترميم بينايي براي زنان خوشايند تر به نظر مي رسد.

غالباً هر گونه نقص جسماني حتي اندكي ضعف در بينايي براي زنان نكته اي منفي تلقي مي شود. پنهان كردن اينگونه نقص ها براي مقبوليت اجتماعي بيشتر و حتي شانس همسر يابي در ايران بسيار مرسوم است .

نكات اي كه به آن اشاره شد تنها در جهت انعكاس يك تجربه شخصي است. بسياري از اوقات با حيرت اطرافيانم در باره خود مواجه شده ام .زيرا ظاهر من چيز ديگري را در ذهن آنها ايجاد مي كند كه من نيستم و وجود عينك در آن بي تاثير نبوده است