اندازه گیری ضخامت قرنیه یا پاکیمتری اغلب توسط یک دستگاه اولتراسوند انجام می شود پاکیمتری بایددر هر دو چشم ، قبل از گونیوسکوپی و دیلاتاسیون مردمک و حداقل دو ساعت بعد از بیدار شدن از خواب انجام شود
ثبات وضعیت قرنیه از عواملیست که هنگام پاکیمتری باید توجه خاصی به آن داشت یافته های پاکیمتری پس از استفاده از لنز تماسی ، جراحی انکساری ، جراحی قرنیه و کاتاراکت اهمیت دارند
.پروب اولتراسوند باید عمود بر قرنیه و در مرکز مردمک نگه داشته شود حداقل سه بار باید نتیجه را خواند تا از انحراف معیارپنج میکرون یا کمتر از آن اطمینان حاصل شود نام دستگاه و زمان انجام تست باید ثبت شود
میزان میانگین ضخامت قرنیه در جمعیت نرمال وقتی که توسط پاکیمتری اولتراسوند اندازه گیری شود حدود 34±544 میکرون می باشد فاکتورهای اصلاحی متعددی برای جبران اثر ضخامت مرکزی قرنیه CCT بر روی فشار داخلی چشم پیشنهاد شده است اما همه اینها فقط جنبه راهنمایی کننده دارند و مطلق نیستند . در بیشتر موارد میزان اصلاح حدود 2.5 تا 3.5 میلیمتر جیوه به ازای 50 میکرون تغییر در ضخامت مرکزی قرنیه از 545 میکرون می باشند
اما باید توجه داشت که این اثر خطی نیست بر روی قرنیه های نازکتر هر چه که تفاوت بیشتر شود میزان اثر آن نیز بیشتر خواهد بود . این نکته بتدریج روشن می شود که ضخامت قرنیه جدا از اثر آن بر روی نتایج تونومتری خود به تنهایی یکی از عوامل خطر بروز گلوکوم زاویه باز اولیه می باشد مطالعه درمان هیپرتانسیون چشمی ( OHTS ) نشان میدهد که اثر CCTبه عنوان یک ریسک فاکتور بیشتر از آن چیزی است که بسادگی بتوان با اصلاح نتایج تونومتری پیش بینی کرد
خطر نسبی پیشرفت بیماری به ازای هر 40 میکرون ضخامت مرکزی قرنیه حدود 1.71 می باشد همچنین خطر نسبی به ازای هر یک میلیمتر جیوه افزایش داخل چشمی حدود 1.10می باشد بطور کلی هر چهل میکرون تغییر در ضخامت مرکزی قرنیه معادل کمتر از سه میلیمتر جیوه فشار در نظر گرفته می شود بنابراین اگر فقط به ضخامت مرکزی قرنیه از دیدگاه تاثیر آن برمیزان فشار داخلی چشم نگریسته شود حداقل چهل درصد از میزان خطر نسبی بحساب نیامده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر