اپتومتری نیاز امروز و فردا: ضرورت بازنگری در شرح وظایف

سال گذشته شاهد یکی از بدترین برخوردها از جانب مسئولین وزارت بهداشت با حرفه اپتومتری بودیم بطوریکه در جریان یک سری تصمیم های ناکارشناسانه وغیر اصولی آیین نامه هایی وضع شدند که اگر تلاش دوستان و همکاران ما نمی بود و این موارد لغو نمی شدند تیشه به ریشه اپتومتری در ایران زده می شد به نظر می رسد جدا از دیدگاههای مغرضانه گروهی از افراد در وزارت بهداشت و ارتباط آنها با افراد خاصی در طیف مقابل ما مسئولین عالیرتبه وزارت بهداشت نیز اطلاعات کافی از وضعیت خدمات بهداشتی در مانی در زمینه چشم و بینایی ندارد و این زمینه را برای افراد مغرض فراهم می کند
اطلاعات ارائه شده از طرف سازمان بهداشت جهانی بر این نکته تاکید دارند که حتی در پیشرفته ترین کشورها نیز در بهترین شرایط تنها حدود نیمی از کسانی نیاز به خدمات مراقبتی چشم دارند امکان دسترسی به این خدمات را پیدا می کنند و چیزی حدود پنجاه درصد افراد نیازمند خدمات مراقبتی چشم و بینایی به دلایل مختلفی مانند کمبود این خدمات ، عدم دسترسی و یا عدم توانایی پرداخت هزینه ها هیچ گاه فرصت دسترسی به خدمات مراقبتی چشم و بینایی را پیدا نمی کنند اگر این وضعیت جوامع پیشرفته باشد پس وضعیت جوامع عقب مانده یا در حال توسعه چگونه است؟ نگاهی به یک تحقیق انجام شده در مورد میزان نیاز برآورده نشده به عینک در تهران و حومه آن نشان می دهد عده زیادی از افراد نیاز مند عینک هیچگاه مورد معاینه قرار نگرفته اند و یا اطلاعی از نیاز خود به عینک ندارند با توجه به این که جامعه شهرستانی و روستایی ایران هیچگاه از نظر میزان نیاز به عینک مورد بررسی قرار نگرفته است با توجه به شواهد و قرائن می تون دریافت که این نیاز طبیعتا به دلیل کمبود منابع انسانی و تجهیزات پزشکی باید خیلی بالاتر از تهران باشد( توجه کنید این غیر از میزان شیوع عیوب انکساری است بله میزان شیوع عیوب انکساری بررسی شده و لی میزان نیاز برآورده نشده به عینک به غیر از تهران و حومه در جای دیگری مورد مطالعه قرار نگرفته است )
این آمار نشان می دهند که میزان نیاز بالاست و از طرف دیگر کارشناسان اپتومتری که آموزشهای متعددی در زمینه مراقبت از چشم و بینایی می بینند به دلایل متعدد که بیشتر آنها به نقص قوانین و آیین نامه بر می گردد نمی توانند از همه ظرفیت های خود استفاده نمایند و تنها بخش محدودی از قابلیتهای آنها شکوفا می گردد و مابقی اندوخته های علمی آنها مجالی برای بکار گرفته شدن پیدا نمی کند به نظر می رسد عدم شناحت درست دانش اپتومتری و تواناییهای کارشناسان اپتومتری توسط عالی ترین مقامات وزارت بهداشت کشور مان از علل عمده این مشکل باشد کارشناسان اپتومتری می توانند نقش مهمی در در زمینه مراقبت از سیستم چشم و بینایی داشته باشند و به عنوان اولین نقطه تماس بیمار با سیستم مراقبتی چشم و بینایی به دلیل تعداد بیشتر و هزینه کمتر امکان دسترسی عده بیشتری از افراد جامعه به خدمات مراقبتی چشم و بینایی را فراهم نمایند امروزه اپتومتریست ها در دورترین نقاط جغرافیایی کشورمان حضور دارند و بجاست که با اصلاح قوانین و مقررات امکان مشارکت بیشتر آنها در ارائه خدمات مراقبتی درمانی چشم و بینایی فراهم شود و شرح وظایفی متناسب با قابلیت ها و توانایی های آنها برایشان تنظیم گردد که علاوه بر برآورده کردن نیازهای بهداشتی درمانی جامعه نیازهای روحی و عاطفی خود آنها نیز برآورده گردد