به بهانه 14 اکتبر 2010 ، 22 مهر 1389 ، روز جهانی بینایی
بله به همین سرعت 10 سال از شروع طرح 2020 سازمان بهداشت جهانی برای از بین بردن نابینایی های قابل پیشگیری در سطح جهان گذشت. شعار امسال طرح 2020 این بود " شمارش معکوس برای رسیدن به سال 2020 " یعنی اینکه مجریان این طرح جهانی برنامه های مورد نظرشان را پیاده کرده اند و حالا کم کم دارند برای چشیدن طعم پیروزی بر نابینایی آماده میشوند. اما این سوی جهان و در کشور ما چه خبر است ؟ متاسفانه آوردن اسم این طرح جز تداعی خاطرات تلخ جفاهایی که در حق ما شد ، برای اپتومتریستهای ایرانی چیز دیگری به همراه ندارد.
حدود 9 سال از جشن صدمین سالگرد تاسیس اپتومتری در جهان و روز شروع طرح 2020 در کشورمان میگذرد. جشنی که با همت استادعزیزم دکتر صفوتی – که به اختصار دکتر آیدین نامیده میشود ;-) – و همینطور جناب آقای اسکویی و عزیزان دیگر برگزار شد. دیروز که داشتم قطعنامه پایانی این جشن را به همراه خاطرات آن مرور میکردم، اشک در چشمانم نشست. اشک شوق بخاطر چیزهایی که ده سال پیش برای ما آرزو بود و اکنون آنرا داریم (هرچند که کوچکترها گاهی وقتها قدرش را نمیدانند) مثل پیوستن به نظام پزشکی کشور ، دوره کارشناسی ارشد ، داشتن کنگره های مرتب سالانه و ... و اشک غم بخاطر تصمیماتی که گرفته شد ولی هرگز عملی نشدند مثل اجرای طرح 2020 با محوریت دپارتمانهای بینایی ، تاسیس مجله رسمی اپتومتری ، معرفی روزی بعنوان روز ملی اپتومتری و علوم بینایی و روز اپتومتریست ، تشکیل دوره دکترا ، تغییر نام دپارتمانهای اپتومتری به "اپتومتری و علوم بینایی" به منظور رفع شبهات موجود پیرامون عبارت اپتو متری و ... . اگر شما هم یاد آن روز را کردید و خواستید خاطراتش را مرور کنید پیشنهاد میکنم حتما قطعنامه پایانی جشن صدمین سالگرد تاسیس اپتومتری را هم بخوانید و اگر اشکتان درآمد ، با خود پیمان ببندید به اتفاق هم، کاری کنیم که ده سال بعد با یادآوری امروز تنها اشک شادی مهمان چشمانمان باشد.
حدود 9 سال از جشن صدمین سالگرد تاسیس اپتومتری در جهان و روز شروع طرح 2020 در کشورمان میگذرد. جشنی که با همت استادعزیزم دکتر صفوتی – که به اختصار دکتر آیدین نامیده میشود ;-) – و همینطور جناب آقای اسکویی و عزیزان دیگر برگزار شد. دیروز که داشتم قطعنامه پایانی این جشن را به همراه خاطرات آن مرور میکردم، اشک در چشمانم نشست. اشک شوق بخاطر چیزهایی که ده سال پیش برای ما آرزو بود و اکنون آنرا داریم (هرچند که کوچکترها گاهی وقتها قدرش را نمیدانند) مثل پیوستن به نظام پزشکی کشور ، دوره کارشناسی ارشد ، داشتن کنگره های مرتب سالانه و ... و اشک غم بخاطر تصمیماتی که گرفته شد ولی هرگز عملی نشدند مثل اجرای طرح 2020 با محوریت دپارتمانهای بینایی ، تاسیس مجله رسمی اپتومتری ، معرفی روزی بعنوان روز ملی اپتومتری و علوم بینایی و روز اپتومتریست ، تشکیل دوره دکترا ، تغییر نام دپارتمانهای اپتومتری به "اپتومتری و علوم بینایی" به منظور رفع شبهات موجود پیرامون عبارت اپتو متری و ... . اگر شما هم یاد آن روز را کردید و خواستید خاطراتش را مرور کنید پیشنهاد میکنم حتما قطعنامه پایانی جشن صدمین سالگرد تاسیس اپتومتری را هم بخوانید و اگر اشکتان درآمد ، با خود پیمان ببندید به اتفاق هم، کاری کنیم که ده سال بعد با یادآوری امروز تنها اشک شادی مهمان چشمانمان باشد.
۱ نظر:
يادش به خير. من هرگز تلاش صادقانه تيم دانشجويی و اعضای علمی دانشکده ها را فراموش نخواهم کرد. هر کجا هستيد، خداوند حاميتان باشد.
ارسال یک نظر