نوزادان تمام ساختارهاي لازم جهت بينايي را دارا هستند ، اما هنوز طرز استفاده از آنها را نياموخته اند. بينايي نوزاد در زمان تولد شروع به توسعه و پيشرفت مي كند. كودكان هفته ها و ماه هاي اول زندگي خود را بيشتر صرف آموزش براي ديدن مي كنند --- توسعه توانايي هايي چون فوكوس كردن، هماهنگي حركات چشم ها، تشخيص عمق، پيشرفت در هماهنگي چشم ها و دست ها و درك فضايي. هرچه كودك رشد مي كند توانايي هاي پيچيده ديگري چون درك بينايي ، پيشرفت مي كند تا نيازهاي كودك براي فهم و درك دنياي اطرافش برطرف شود.
تولد تا 4 ماهگي
وقتي كودكان متولد مي شوند مي توانند طرح هايي از نور و تاريكي و سايه هاي تيره و تاري را ببينند. زيرا نوزادان تنها مي توانند تا فاصله 8 تا 12 اينچ را فوكوس كنند، بنابراين بيشتر ديد آنها تار مي باشد. كودكان ابتدا مي آموزند چشمان خود را به روي صورت ها فوكوس كنند و سپس كم كم به دورتر ، به اشيائي در نزديكي آنها كه مورد توجهشان قرار مي گيرند نگاه مي كنند. هنگامي كه نوزادان شروع به دنبال كردن اشياء متحرك با چشمان خود مي كنند ، مهارت هاي دنبال كردن و همكاري چشم ها با هم ، توسعه و پرورش مي يابند ، در حاليكه كودك شروع به آموختن ايجاد هماهنگي در حركات چشمان خود را نيز مي كند. به زودي آنها شروع به دراز كردن دستان خود براي گرفتن اشياء مي كنند، كه شروع ايجاد هماهنگي بين حركات چشم و دست مي باشد. در سن 4 ماهگي كودكان به طور كامل مي توانند رنگها را مشاهده كنند.
4 تا 6 ماهگي
هنگامي كه كودكان مي آموزند خود را بالا بكشند، غلت بزنند، بنشينند و با شتاب حركت كنند، هماهنگي بين چشمان و بدن آنها شروع به رشد و توسعه مي كند كه كودكان مي آموزند حركات خود را در فضا كنترل كنند. علاوه بر اين كودكان بين 4 تا 6 ماهه در هماهنگي بين چشم ها و بدن خود بسيار ماهر مي شوند به طوريكه قادرند دست خود را دراز كرده اشيائي را كه آزادانه در هوا هستند يا شيشه شير خود را كه مستقيم وارد دهانشان مي شود بگيرند. در ماه 4 يا 5 مغز كودكان قادر است تصاويري را كه از دو چشم راست و چپ كودك مي آيند روي هم انداخته و ديد دوچشمي كاملي با درك عمق قوي ارائه دهد. پيشرفت درك فضايي و بعد ادامه مي يابد تا جاييكه كودك مي آموزد هنگام گرفتن اشياء مورد علاقه خود، به درستي آنها را نشانه بگيرد. به علاوه آنها در حاليكه مي آموزند به طرز صحيح و سريعي فواصل بين دور و نزديك را نگاه كنند، مهارت هاي فوكوس كردن و همكاري وهماهنگي چشمان خود را بهبود مي بخشند. حدت بينايي نرمال و يا وضوح ديد كودكان معمولا در سن 6 ماهگي به 20/20 مي رسد.
6 تا 8 ماهگي
بيشتر كودكان در اين سن شروع به سينه خيز يا چهار دست و پا راه رفتن مي كنند، كه باعث پيشرفت بيشتر در هماهنگي چشم و بدن آنها مي شود. آنها مي آموزند كه فواصل را درك كرده، نشانه گيري كنند، شيء را ببينند و براي گرفتن آن حركت كنند. آزادي ناگهاني به آنها اين امكان را مي دهد كه درحاليكه بدن خود را در تماس با ساير اشياء قرار مي دهند و تفاوت در اندازه و شكل و موقعيت را درك مي كنند، تجربه هاي جديد زيادي را كسب كرده و مهارت هاي درك بينايي خود را به سرعت توسعه بخشند. در سن 6 ماهگي كودكان كنترل صحيح و كامل حركات چشمي را به دست مي آورند. بعضي متخصصين اعلام مي كنند، كودكاني كه سريع شروع به راه رفتن مي كنندممكن است به خوبي كودكاني كه ابتدا به مدت زيادي چهار دست و پا حركت مي كنند و براي ديدن اشياء نزديك از همكاري چشمان خود كمك مي گيرند، نتوانند از هر دو چشم خود استفاده كنند.
8 تا 12 ماهگي
در اين سن كودكان مي توانند فواصل را به خوبي درك كنند. هماهنگي بين چشم و دست و بدن، به آنها اجازه مي دهد كه اشياء را به طرز كاملا صحيحي گرفته و پرتاب كنند. مهارت هاي دركي از جمله حافظه بينايي و شناخت و قدرت تشخيص بينايي به كودكان كمك مي كند كه دنياي جديد و هيجان آور خود را احساس كنند. تكامل هماهنگي بينايي و حركات صحيح به آنها امكان مي دهد به كارهاي ظريفتري بپردازند، بسياري از آنها اقدام به خوردن غذا با انگشتان خود مي كنند. هنگامي كه كودكان شروع به راه رفتن مي كنند، مي آموزند مجموعه هاي بزرگ عضلاني بدن خود را اداره و هماهنگ كرده تا بتوانند حركات كل بدن خود را هدايت كنند.
كودكان نوپا و يش دبستاني ها
پيشرفت و توسعه بينايي كودكان تا سالهاي پيش از مدرسه آنها ادامه مي يابد. مانند كودكان نوپا، براي آنها مهم است كه توسعه هماهنگي بين چشم و دست و بدن و همكاري چشم ها و درك عمق را ادامه دهند. روي هم چيدن بلوك ها جهت خانه سازي، غلت دادن توپ به جلو و عقب، رنگ آميزي، نقاشي كردن، بريدن يا اسباب بازيهاي جوركردني، تمام اينها در پيشرفت اين مهارت هاي مهم كمك مي كنند. همچنين خواندن براي كودكان كم سن و سال نيز مهم است. آنها مهارت هاي قوي بينايي را هنگامي كه از داستانها در ذهن خود تصويرسازي مي كنند، پرورش مي دهند.
يك كودك بايد اولين آزمايش بينايي خود را در سن سه سالگي (در صورت سابقه اختلالات بينايي در خانواده زودتر از اين موعد) انجام دهد، بنابراين اپتومتريست مي تواند پيشرفت طبيعي بينايي را امتحان كند و در صورت وجود مشكل سريعا به آن پي ببرد. ديد، بايد مجددا هنگام ورود كودك به مدرسه چك شود.
كودكان در سنين مدرسه
بسيار مهم است كه كودكان قبل از شروع مدرسه، يك آزمايش كامل بينايي انجام دهند. اپتومتريست بايد تشخيص دهد كه سيستم بينايي كودك به اندازه كافي آماده پرداختن به امر خواندن، نوشتن و ساير كارهاي نزديك مي باشد. انجام تكاليف مدرسه مي تواند فشار زيادي
بر سيستم بينايي كودك وارد كرده، مشكلاتي را كه تا كنون وجود نداشته اند براي او ايجاد كند. از آنجا كه كودكان نوپا اغلب از چشمان خود در نگاه كردن به دور استفاده مي كنند، مدرسه رفتن باعث مي شود كودكان ساعت هايي را در طول روز به فاصله خيلي نزديك فوكوس كنند، كه اين ممكن است باعث ايجاد مشكلات چشمي شود. كودكان اغلب متوجه نمي شوند كه چشمانشان تحت فشار زيادي قرار دارند و به ندرت مشكلات بينايي را گزارش مي كنند. زيرا ديد آنها به نظر خودشان طبيعي است و فكر مي كنند همه مانند آنها مي بينند.
عمل غربالگري بينايي در مدارس يك سرويس ارزنده اي را فراهم مي كند، البته ممكن است كودكان تست چارت بينايي را در مدرسه بگذرانند در حاليكه داراي مشكلات چشمي كشف نشده اي باشند كه در كارهاي مدرسه آنها تاثيرگذار مي باشد. چارتهاي بينايي، تنها وضوح ديد كودك را ارزيابي مي كنند، درحاليكه خواندن احتياج به بسياري از مهارت هاي بينايي ديگر نيز دارد. يك تست چارت بينايي نمي تواند تعيين كننده اين باشد كه چشمان يك كودك كاملا سالم است، يا كودك مي تواند يك خط چاپ شده را بدون گم كردن حروف دنبال كند، يا چشمانش را به راحتي فوكوس كرده يا هر دو چشم خود را براي مدت زمان طولاني با هم مورد استفاده قرار دهد. غربالگري هاي بينايي در مدارس نمي توانند جانشين يك معاينه كامل چشمي توسط اپتومتريست خانوادگي شما شوند
ترجمه غزال مهربانپور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر