چندي پيش خانم مسني به همراه شوهرش به من مراجعه كرد و گفت قصد دارد عينك قبلي اش را كه با فريم كائوچويي قديمي و سايز بزرگ بود و نمره اي حدود +2.00 راست وچپ داشت تعويض كند.او دوست داشت عينك جديدش با فريم فلزي و ظريفتر و كوچكتر باشد
خانم مذكور با عينكش كه براي ديد دور استفاده مي كرد مشكل چنداني نداشت اما به اصرار شوهرش مورد معاينه ريفركشن قرار گرفت و متوجه شدم حدود نيم نمره بايد به نمره عينكش افزوده شود تا ديد كامل پيدا كند.فريم فلزي مستطيل
شكل كوچكي هم انتخاب كردو با شيشه سفيد معمولي عينكش ساخته شد
با كمال تعجب هنگام تحويل عينك ، خانم با لهجه آذري شيريني اعلام كرد :اين عينك بدرد من نمي خورد و با آن راحت نيستم.من و همكارانم در عينك سازي سخت متعجب شديم چون هنوز عينك را به صورت نزده ، گفت ناراحتم.از طرفي آدم مسن و جا افتاده اي هم بود و خودش هم چند بار اعلام كرد كه:“ من بچه كه نيستم“.وما هر چه كرديم نشدكه رضايتش حاصل شود
فكر كردم احتمالا آن تغيير نيم نمره اي را نبايد اعمال مي كردم و چون حدود يازده سال آن عينك قبلي را زده پس همان نمره قبلي را بايد مي ساختيم.به او گفتيم فردا بيايد
در حين ساخت يادم آمد كه فاصله مراكز عدسيها در عينك قبلي خيلي بيشتر از PD بيمار بود پس اين فاصله را در عينك جديد كمي بيشتر از PD گرفتيم.فردا باز هم همان جريان قبلي تكرار شد و هر چه ما توضيح داديم كه عينك جديد است و عادت مي كني ،افاقه اي نكردو ما به ناچار با كمال خوشرويي و ادب ، پول وي را برگردانديم و گفتيم شرمنده ايم
به نظر شما ما كجاي كار را اشتباه كرديم؟