هفدهم ربیع الاول تولد دو نورخجسته را به همه دوستان تبریک عرض می کنم.خدمت همه دوستان عزیز و ارجمندم به ویژه دوست همیشه صمیمی آقا رضای بختیاری سلام ویژه عرض می کنم . در ابتدا بایستی عرض کنم که براساس طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی میان سالی از 45 تا 65 سالگی است. لذا رضا جان ما هنوز در جوانی هستیم.هچنین بایستی از همه برگزارکنندگان کنگره مشهد سپاسگزاری کرد,زیرا برگزاری هر تجمع و همایشی در هر سطحی بسیار دشوار است.برای برخی که ممکن است خیلی سطحی به قضیه نگاه کنندذکر این مثال شاید روشنگر باشد که قرار است تعدادی میهمان به منزل شما بیایند و شما هم انشاءالله هیچ مشکل مالی ندارید !!!چه احساسی در موقع تدارک میهمانی و برگزاری آن دارید و در پایان میهمانی چگونه خواهید بود ؟ خسته نباشید. ضمنا نبایستی فراموش کرد که همه ما نسبت به شرایط حرفه ای خود مسئولیم و هرکس که موقعیت و امکانات بهتر و بیشتری دارد بایستی تلاش بیشتری داشته باشد. البته همه ما می دانیم که اکثر اپتومتریست ها افراد توانمندی هستند و متاسفانه آنچه دیده می شود همه توان جامعه اپتومتری نیست. به یاد بیاوریم که ما اولین رشته کارشناسی بودیم که مجوز کار مستقل داشتیم و حتما به یاد داریم که امکانات و شرایط در آن روزها بسیار دشوار و سخت بود.
جای همه شما خالی قریب یک ماه قبل جهت شرکت در کنگره Color, graphics, imaging and vision scienceجهت سخنرانی به آلمان رفتم از فرصت استفاده کردم و سری هم به بروکسل زدم. در یکی از بهترین نقاط بروکسل تابلو مطب و عینکسازی یک اپتومتریست را مشاهده کردم بی درنگ وارد شدم و پس از لحظاتی انتظار توانستم با وی صحبت کنم جمله جالب توجهی را از او شنیدم"قانون حداقل وظایف ما را در قبال جایگاه حرفه ایمان مشخص می کند ولی عقل و تدبیر ما را موظف می کند که برای حفظ , توسعه و پیشرفت شغل و حرفه خود تمام توان خود را به کار ببندیم.زیرا دیگران وظیفه ای در قبال توسعه و پیشرفت حرفه بر عهده ندارند."
سئوالی که بایستی همه از خود بپرسند این است که چقدر به وظیفه حرفه ای خود عمل کرده اند؟
امیدوارم هیچگاه در برابر وجدان حرفه ای خود شرمنده نباشم.