نگاهی اجمالی به نتایج مطالعات اپیدمیولوژیک در زمینه چشم و بینایی :گلوکوم (3 )

در حال حاضر گلوکوم عمده ترین علت نابینایی غیر قابل برگشت و دومین علت کوری پس از کاتاراکت در جهان می باشد بنابراین طبیعی است که تاکید زیادی بر اختصاص منابع و انجام پژوهش برای تعیین پاتوفیزیولوژی و درمان این بیماری گردد دست آورد های برجسته پژوهشهای پانزده سال گذشته در این مورد در جهان عبارتند از:
مطالعات مبتنی جمعیت در نقاط مختلف جهان نشان می دهد که شیوع گلوکوم زاویه باز در افراد نژاد آفریقایی بیشتر از نژاد اروپایی است همچنین موارد بیشتری از گلوکوم در ساکنین آمریکای لاتین دیده شده است
در اکثر منطالعات مبتنی بر جمعیت پنجاه تا هشتاد درصد از افراد مبتلا به گلوکوم قبلا تشخیص داده نشده بودند اگرچه که بالا بودن فشار داخلی چشم یک عامل خطر برای گلوکوم محسوب می شود ولی به تنهایی نشانه وجود گلوکوم نیست و نمیتوان از آن برای غربالگری صدمات فونکسیونل گلوکوم استفاده نمود
عوامل خطر گلوکوم زاویه باز عبارتند از سن،تاریخچه خانوادگی ، بالا بودن فشار داخلی چشم ، نژاد ، پرفشاری خون ،نزدیک بینی و احتمالا دیابت ملیتوس
این مطالعات وجود عوامل خطر جدیدی مانند ضخامت مرکزی قرنیه و فشار پرفیوژن چشمOcular perfusion pressure را تایید نموده است
مطالعات موردی شاهدی ژن های معینی را که توام با بیماری گلوکوم هستند شناسایی نموده اند ( MYOC ,OPTN ).اما مطالعات مبتنی بر جمعیت این اطلاعات را تایید نکرده است بطور کلی چند ژن خاص شناسایی شده اند که در تعداد زیادی از افراد مبتلا به گلوکوم زاویه باز وجود دارند
مطالعات مداخله ای بالینی بر کاهش فشار داخلی چشم در درمان گلوکوم و درمان افراد مبتلا به هیپرتانسیون چشمی دلالت دارند این مطالعات نیز عوامل خطر بروز صدمات گلوکوم را شناسایی نموده اند