نابينايان خوشحال باشند

شايد تعجب کنيد اگر بدانيد چه چيزي ميان نوابغ موسيقي مثل ري چارلز و استيوي واندر مشترک بوده است.
همه آنها از سنين کودکي از داشتن قوه بينايي محروم بوده اند و طبق آنچه دانشمندان عصب شناسي کانادا بر آن معتقد هستند، اين اتفاق بظاهر ناخوشايند باعث بروز خلاقيت موسيقي در آنها شده است.
بر طبق اظهارات اعلام شده در نشريه نيچر، تيمي تحقيقاتي با سرپرستي دکتر روبرت زاتوره از دانشگاه مک گيل کانادا، 14 فرد نابينا را در سنين 21 تا 46 سال به 2 گروه تقسيم کردند:
آنها که از زمان تولد نابينا بودند يا افرادي که در 2سال اول زندگي خود نابينا شدند و آنان که پس از 2سالگي بينايي خود را از دست دادند. اين گروهها از نظر شناسايي اصوات موسيقي مورد بررسي قرار گرفتند.
افرادي که خيلي زود بينايي خود را از دست داده بودند بسيار بهتر از گروه دوم کوتاهي ، بلندي ، زير و بم بودن اصوات را تشخيص دادند.
تحقيقات نشان داد سن از دست دادن بينايي بيشتر از طول مدت از دست دادن آن بر تشخيص اصوات تاثير دارد. به عبارت ديگر ظرفيت مغز در شناسايي محرکها در اوايل زندگي بسيار مهم و قابل اهميت است.
آنها معتقدند قشر بينايي مغز در اين افراد براي پردازش ديگر اطلاعات حسي به کمک قسمتهاي ديگر مغز مي رود و در پردازش اطلاعات صوتي به آنها کمک مي کند.
بي دليل نيست که مي گويند خدا گر ز حکمت ببندد دري ، ز رحمت گشايد در ديگري.