دوستان اپتومتریست سلام
روزگار عجیبی شده است که واقعا انسان را شگفت زده می کند. هفته گذشته ششمین بازآموزی عینک آغاز به کار کرد.تدارک این سمینار بسیار سخت بود. تحریم اتحادیه عینکسازان, تهدید انجمن عینکسازان, دلسردی دوستان و کم توجهی سایر همکاران نتوانست مانع از برگزاری کنگره شود. کنگره با تهدیدهای حضوری قلی پور وصمغ آبادی آغاز شد و درروز شنبه کار به کلانتری و نیروی انتظامی کشیده شد. فصل جدیدی از درگیری های صنفی و شغلی آغاز شد. هفته گذشته از پرمشغله ترین ایام زندگی ام محسوب می شود. و البته من حاشیه نشین که اینگونه بوده ام وضعیت فعالان اپتومتری را ببینید که چگونه بوده است. حضور پیاپی و نامه نگاری به وزارت کشور, وزارت بهداشت, وزارت علوم ,وزارت بازرگانی , مجلس , کمیسیون بهداشت و درمان , قوه قضاییه, فرمانده نیروی انتظامی , دیدار با وزیر بهداشت و معاونت سلامت,دیوان عدالت اداری, نشریات و مطبوعات و ... ولی بایستی حقیقتی را برایتان بگویم و آن این است که مطمئنا محکوم به شکست خواهیم بود. اینهمه اپتومتریست تحصیل کرده با تنوع بسیاری از امکانات و روایط در مطبوعات ,نشریات , اشخاص و ... تنها نظاره گر تیتر درشت روزنامه جام جم پنجشنبه هستند. متاسفانه با اپتومتریستهای زیادی در این مدت صحبت نمودم ولی مرحمت نموده احساس همدردی نمودند!!!! و سرساعت به مطب یا عینک سازی خود تشریف بردند مبادا یک مشتری کم شود که صدمه جبران ناپذیری است. و یا ارباب و صاحب کار محترم آنها که عینک ساز با همیتی است که به هر نحو از صنف خود حمایت میکند را تنها نگذاشته اند و به دانه هایی که در این دام گسترده شده نوک زده اند.
روز یکشنبه چهارم آبان مجوز تجمع از وزارت کشور گرفته شده است و جز چند دانشجو از سر کنجکاوی و معدودی فارغ التحصیل بخاطر رودربایسی و شاید اپتومتری جمعیتی جمع نخواهد شد. دوستان شهرستانی و تهرانی بعدا از ما گله خواهند کرد که چرا ما را در جریان قرار ندادید.اگر می دانستیم چنان می کردیم چنیین می شد و... وبایستی همه کارها را می گذاشتید و به ما تلفن می کردید و یا حضورا شرفیاب می شدید!!!!( آن یکی به جنگ رفت و بر خود انواع سلاحها بست ولی در موقع کارزار نجنگید و بازگشت. به او گفتند فلالی از چه نجنگیدی؟ گفت با اینهمه ابزار و ادوات دست و پا گیر چگونه بجنگم؟) اپتومتریستهایی نیز هستند که نقش دوات دست وپاگیری را دارند که انتظارات زیاد و عملکرد اندک به نفع اپتومتری از ویژگی های آنها است.
شاید تصور کنید که من خسته شده ام و یا اصطلاحا بریده ام! اما نه واقعا اینطور نیست من یک معلم هستم و وظیفه اصلی من هم همین است و از سال 1368 تا کنون سعی کرده ام در این امر ثابت قدم باشم. اما آنچه مرا نگران کرده و چشم انداز خوبی را نشان نمی دهد انسجام و همدلی دشمنان و تفرقه دوستان است.
امیدوارم تحمل تاسف این روزها را که به سرعت می گذرد را داشته باشیم و بتوانیم پاسخگوی آیندگانمان باشیم