تاريخچه عينک

بنظر می رسد در زمان مصريها، يونانی ها و رومی های باستان هيچ گونه وسيله کمک بينايی وجود نداشته است اين نظر از روی نامه يك فرد رومی که صد سال پيش از ميلاد نوشته شده ودر ان تاکيد دارد او بخاطر سن زيادش واينکه ديگر نمی تواند مطالعه کند وبرای اينکار بايد به بردگانش متکی باشد استعفا می دهد تائيد می گردد مشهور است که تراژ دی نويس رومی Seneca که در سال چهارم پیش از ميلاد می زيسته است کتابها را با نگاه کردن از طريق یک کره شيشه ای پر اب که باعث بزرگنمايی می شده مطالعه می کرده است Nero از يك زمرد که انرا نزديک چشمش نگه می داشته است برای تماشای جنگ گلادياتورها استفاده می کرده است البته اين دليل کافی برای اين نيستکه بگوييم رومی ها از خواص لنزها اطلاعی داشته اند زيرا اين احتمال وجود دارد که نرو از زمرد بخاطر رنگ سبز ان که باعث کاهش نور خورشيد می شود استفاده می کرده است


Plomy اصول کلی بزرگنمايی را شرح داده ولی لنزهايی که در ان موقع وجود داشته است برای بزرگنمايی مناسب نبوده است قديمی ترين لنز شناخته شده در خرابه های Nineveh باستانی کشف شده که از کريستالهای سنگی جلا داده شده ساخته شده است و قطر ان يك و نيم اینچ می باشد
اريستوفان در کتاب ابرها از يك شيشه نام می برد که برای ايجاد سوراخهايی در پوست خشک حيوانات بکار برده می شده است و همچنين استفاده از شيشه های سوزان را برای پاک کردن نوشته از روی قرص موم ذکر می کند طبق اظهار Pliny پزشکان انرا برای سوزاندن زخم ها استفاده می کرده اند
در حدود سال صدم بعد از ميلاد سنگ مخصوص مطالعه يا انچه که ما انرا به عنوان شيشه بزرگنمايی کننده می شناسيم پديدار شد اين وسيله در واقع قطعه ای از يك کره شيشه ای بود که در مقابل متن مورد مطالعه قرار داده می شد تا حروف را بزرگ نمايد اين وسيله راهبان پير را قادر به مطالعه می ساخت و احتمالا اين نخستين وسيله کمک بينايی بوده است
ونيزيها ياد گرفتند که شيشه را برای ساختن اين وسيله توليد نمايند وبعدها نيز لنزهايی را که بجای قرار گرفتن بر روی متن مورد مطالعه در یک فريم در مقابل چشم جای می گرفت
بعضی وقتها گفته می شود که چينيها عينک را دو هزار سال قبل ساخته اند ولی ظاهرا آنها تنها از اين وسيله برای مراقبت از چشم ها يشان در برابر نیروهای شيطانی استفاده می کرده اند در سال 1268 Roger Bacon فيلسوف انگيسی در کتاب Opus Majus نوشت
. اگر کسی حروف يا اشياء ريز را از طريق يك کريستال يا شيشه يا ماده شفاف ديگر نگاه کند و آن شئی شبيه قطعه تحتانی يك کره باشد در حاليکه طرف محدب آن بطرف چشم باشد او خواهد توانست حروف را بهتر ببيند و حروف بزرگتر بنظر خواهند آمد
بنابراين چنين وسيله ای می تواند برای همه مفيد باشد و آنهايی که چشمانشان ضعيف تر باشد خواهند توانست حروف را بهتر ببينند حتی اگر حروف خیلی کوچک باشند .
درسال 1289 در يك کتاب با عنوان Trait decon unit dela famille di popozo نوشته شده که من بقدری در اثر کهولت ناتوان شده ام که بدون وسیله ای که به نام عینک معروف است نمیتوانم بخوانم یا بنویسم . این وسیله اخیرا به افراد مسن که دچار ضعف بینایی هستند اختراع شده است واو اظهار میدارد که بیست سالی بیش نیست که هنر عینک سازی که از مفیدترین هنرهای روی زمین است کشف شده است من خودم فردی را که آنرا برای نخستین بار ساخته دیده وبا او صحبت کرده ام نام نخستین ابداع کننده عینک نا شناس باقی مانده است .

نخستین تابلوی هنری شناخته که در آن عینک بکاررفته توسط Tomaso da modena در سال 1352 ترسیم شده است او دو برادررا نشان میدهد که در حال مطالعه هستنند ویکی از آنها یک شیشه بزرگ کننده را نگه داشته ودیگری عینکی بر روی بینی خود دارد اگرچه Tomaso در این کار پیشقدم شد ولی سایر نقاشان عینک را بر روی بینی همه افراد قرار میدادند که احتمالا نشانه ای از دانش وخرد واحترام بود .
از قرن چهاردهم به بعد نقاشان چهره هایی از St. lucy را رسم کرده اند که اغلب عینک مخصوص خودش را با خود دارد
یکی از مهمترین پیشرفتهایی که در ساخت عینک در قرن شانزدهم بوجود امد معرفی عدسیهای مقعر برای اصلاح نزدیک بینی بود Pop leox که خودش نزدیک بین بود از عینکهای مقعر در هنگام شکار استفاده نمد و ادعا نمود که این عینک او را قادر ساخته تا از همراهانش بهتر ببیند .
نخستین عدسیهای عینک از جنس کوارتز بودند زیرا شیشه هنوز ابداع نشده بود عدسیها بر روی فریمهایی از جنس استخوان و فلز و حتی چرم سوار می شدند
استفاده از عینک از ایتالیابه کشورهای دیگر مانند فرانسه .آلمان واسپانیا نیز گسترش یافت در انگلستان در سال 1629 یک شرکت عینک سازی تاسیس شد در آرم آن سه عدد عینک دیده می شود وشعار اینست :امکانی جدید برای افراد مسن .

از لحظه ای که عینک اختراع شد مشکلی وجود داشت که تقریبا برای 350 سال حل نشده باقی ماند :"چگونگی قرار گرفتن عینک بر روی صورت" باتمام پیشرفتهایی که در طی سالها صورت پذ یرفت فرم عینک یکی از بهترین نمونه های ضعف مهندسی طراحی بود.
مرکز ثقل ومرکز چرخش خیلی از هم دور بودند وبنابراین امکان نگهداری عدسیها در جایگاه دلخواه وجود نداشت فریمها تا حد زیادی به بینی اتکا داشتند که از نظر اندازه شکل و سفتی در بین افراد مختلف متغیر بود وهمینطور به گوش که از نظر تقارن و شکل محافظ غضروفی آن ودر میزان مویی که بین فریم و گوش وجود دارد متغیر بود .
برای این عینک لازم بود که صفحه عدسیها عمود بر محور بینایی باشداگر جه که این امر از نظر هندسی تنها برای یک جهت نگاه امکان پذ یر است( ودر سایر جهات نگاه تغییراتی در قدرت اسفروسیلند ر روی می دهد)

همچنین لازم است تا مرکز اپتیکی هر عدسی دقیقا در مرکز هر مردمک قرار داده شود و ظاهرا این امر غیر ممکن است زیرا چشم ها دائما حرکت می کنند و انواع حرکات مختلف را نشان می دهند
عینک سازان اسپانیایی در قرن هفدهم نوارهای حریری را امتحان کردند که می شد انها را به فریم متصل نمود و سپس انرا بدور گوش حلقه زد میسیونر های ایتالیایی واسپانیایی مدلهای جدید عینک را به چین منتقل کردند چینی ها قطعاتی از سرامیک یا فلز را به جای نوارهایی که بدور گوش حلقه می شد بکار بردند این ابداع بلا فاصله در همه جا منتشر شد

در سال 1752 Jamer Ayscough اخرین اختراع خودش - عینکی با دسته های دارای لولای دوگانه را تبلیغ نمود این عینک بسرعت در همه جا انتشار یافت ودر نقاشی ها ،کتب و کاریکاتور های این دوره بوفور یافت می شود عدسیها از شیشه رنگی ویا شیشه ساده ساخته می شدند
Ayscough احساس نمود که شیشه سفید اثرات خوبی بر روی چشم ندارد وبه همین دلیل شیشه های آبی و سبز را توصیه نمود
مردن وزنان اروپایی بویژه فرانسویها در مورد استفاده از عینک خیلی خویشتن داری بخرج می دادند اشراف پاریس تنها عینک را در پنهان استفاده می کردند مردم امگلستان و فرانسه از عینک های که براحتی پنهان می شد استفاده می کردند اما در اسپانیا عینک در میان همه اقشار رایج بود زیرا مردم فکر می کردند که عینک باعث می شود آنها مهمتر وبا وقار تر بنظر ایند

آمریکاییها ی استعمار گر ی که مسن ویا دور بین بودند عینک را از اروپا وارد نمودند عینک اساسا مخصوص استعمارگران باسواد و صاحب نفوذی بود که نیاز به یک وسیله باارزش وگرانبها داشتنددر اوایل سده هجدهم قیمت عینک در حدود 200 دلار بود
بنیامین فرانکلین در سال 1780عینک های دو کانونی را ابداع نمود او بعدها نوشت : من دو عدد عینک قدیمی داشتم که یکی را برای مطالعه و دیگری را برای دیدن مناظر دور بکار می بردم وقتی که در یافتم که این تغییر عینک ها برایم مشکل افرین است من شیشه های هر دو عینک را نصف کردم ونیمی از هر کدام را در یک فریم جای دادم بدین ترتیب من همیشه از یک عینک استفاده می کنم وتنها کافیست که چشمانم را بالا یا پایین ببرم تا بتوانم هم دور وهم نزدیک را ببینم
عدسیهای عینک دو دید در نیمه نخست قرن نوزدهم پیشرفت کمی پیدا نمودند واژه دوکانونی و سه کانونی توسط Isaac Hawkins که عینک های سه کانونی را در 1827 معرفی نمود ابداع شد
بین سالهای
1781 و1789 عینکهای نقرهای با دسته های لغزنده در فرانسه ساخته شد ولی گسترش عمومی ان تا قرن نوزدهم طول کشید
Monocleکه در ابتدا eye ring نامیده می شد در سال 1800 در انگلستان معرفی شد
یک جوان اتریشی به نام Jf.Voigtlander که اپتیک را در لندن فرا گرفته بود ایده Monocle را با خود به آلمان برد او در سال 1814 شروع به ساخت Monocle در وین نمود وانرا منتشر نمود نخستین استفاده کنندگان از مردان طبقات بالا جامعه بودند بعد از جنگ جهانی اول از اعتبار ان کاسته شد که البته بی ارتباط با ارتش المان نبود

loregnete دو عد سی در یک فریم بود که استفاده کننده انرا با یک دسته طرفی نگه می داشت یکی دیگر از ابداعات قرن هجدهم بود ( توسط یک انگلیسی به نام Adams ) فریم ودسته اغلب بطرز هنر مندانه ای تزئین می شد زیرا توسط خانمها مورد استفاده قرار می گرفت و بیشتر به عنوان یک وسیله تزئینی مورد استفاده قرار می گرفت تا یک وسیله کمک بینایی تا پایان قرن نوزدهم همچنان رایج بود
عینک های پنسی یا Pince-nez در دهه 1840 پدیدار گشتند ولی این در نیمه دوم قرن نوزدهم بود که تحول عمده ای در رواج این عینک ها در میان مردان وزنان بوجود امد
در قرن نوزدهم مسئولیت انتخاب لنز صحیح برعهده مشتری بود حتی وقتی که از عینک ساز خواسته می شد که لنز صحیح را برای انها انتخاب نماید او این کار بصورت تصادفی واتفاقی انجام می داد
در شروع قرن بیستم دکتر Norburne Jenkins در ژورنال اپتیک نوشت : استفاده از عینک در خاج از خانه یک ضرورت است عینک برای خانمها چندان جذاب نیست در واقع بیشتر مردم انرا تحمل می کنند زیرا به انها گفته می شود که استفاده تمام وقت از ان تنها راه جلوگیری از بروز مشکلات جدی برای چشم است
علیرغم این نوع اظهار نظر ها انواع متعددی از عینک ولوازم اپتیکی در دسترس بودند ودر محلهای عمومی مورد استفاده قرار می گرفتند عینک های دارای شیشه های گرد بزرگ و با فریم هایی از لاک لاکپشت در سال 1914 رایج گشتند
اکنون زمانی فرا رسیده بود که انسان بجای اینکه از داشتن عینک خجالت زده باشد واقعا از داشتن ان احساس غرور کند عینک های بزرگ مد ور و عینک های پنسی در قرن بیستم نیز مورد استفاده قرار گرفتند در دهه سی تاکید زیادی برروی مدل عینک می شد وانواع مختلفی از فریم های عینک در دسترس بودند
در 1938 Rosenthal نوشت که عینک های پنسی هنوز توسط پیر زنان و پیرمردان مورد استفاده قرار می گیرد و توسط عده کمی در ایالات متحده بکار برده می شود در دهه سی استفاده از عینک های افتابی بسیار فراگیر شد