كاربرد انواع تلسكوپ در كمك به بيماران نيمه بينا

دكتر ابراهيم جعفرزاده پور استاديار گروه اپتومتري دانشگاه علوم پزشكي ايران (ميدان محسني, خيابان شهيد شاه نظري دانشكده علوم توانبخشي تلفن 2262450
E-mail: a_Jafarzadehpur@hotmail.com)
مقدمه : بهره گيري از تلسكوپ در بهبود بينايي افراد نيمه بينا يكي از روشهاي متداول و موثري است كه بدون نياز به تغيير فضاي عملكردي (Working Space)مي توان به بزرگنمايي مناسب دسترسي پيدا كرد. از تلسكوپ براي مشاهده اجسام دور (علائم خيابانها, شماره اتوبوس, تخته سياه و...) و نزديك ( نوشتن, خواندن, كارهاي دستي و...) مورد استفاده قرار مي گيرد. تلسكوپها به طور كلي به دو دسته نجومي (كپلر) با بزرگنمايي حداكثر 12X و گاليله با بزرگنمايي حداكثر 3X (در حالت آفوكال به عنوان LVA) تقسيم مي شوند.
مباني اپتيكي : تلسكوپ گاليله به خاطر چشمي منفي كه دارد, داراي طول كمتر (t) و تصوير مستقيم است [M = -Fe/Fo, t = fo+fe]. لكن در تلسكوپ كپلر براساس رابطه فوق و بهره گيري از پريزم Porro طول بيشتري خواهد داشت.
1- جهت جبران عيب انكساري, معادل اسفريك تصحيح بيمار به سه روش اعمال خواهد شد:
2-1- اضافه كردن عيب انكساري به عدسي چشمي
2-2- اضافه عيب انكساري بر اساس Vertex Power و "تقويت ورجنس" [U’ = (M2*U)/ (1-tMU)].
2-3- تغيير طول تلسكوپ ( براي مايوپي طول تلسكوپ كاهش و براي هايپرمتروپي افزايش داده مي شود)
2- روشهاي شناسايي شاخصهاي اپتيكي تلسكوپهاي گاليله و كپلر شامل اندازه گيري:
بزرگنمايي , ميدان ديد و عمق ميدان (Depth of Field)
انواع تلسكوپها : 1- Finger Ring 2- High Power System 3-تلسكوپهاي مينياتوري 4- Rapid Focus 5- تلسكوپهاي Mounted 6- تلسكوپهاي Contact Lens 7- تلسكوپهاي داخل چشمي
مباني تجويز: 1- تجويز تك چشمي و/يا دوچشمي 2- تجويز براساس نيازهاي بينايي- شغلي فرد 3- توجه به تيزبيني اوليه 4- حداكثر ميدان بينايي و بزرگنمايي متناسب 5- آموزش نحوه كاربرد LVA 6- تعديل و تغيير LVA بر اساس نيازهاي بينايي و حركتي بيمار 7- پيگيري وضعيت بيمار در زمانهاي مناسب