چندی پیش یکی از خوانندگان این سایت پرسشی مطرح کردند و از خطرات احتمالی لیزیک ، اطلاعاتی می خواستند
بد نیست یکی از ریسکهای احتمالی لیزیک را در اینجا مطرح کنیم وبرای این منظور سری میزنیم به خلاصه مقاله آقای دکتر احمد شجاعی در کنگره چشم پزشکی با عنوان: اکتازی قرنیه بعد از عمل لیزیک
یکی از عوارض مهم بعد از عمل لیزیک ، ایجاد اکتازی قرنیه می باشد که باعث افت شدید دید گردیده و نهایتا" به پیوند قرنیه منجر می شود.در این تحقیق تعداد 15 چشم بیمارانی که بعد از لیزیک دچار این عارضه شده اندمورد مطالعه قرار گرفته اند.دو مورد بعد از 3 ماه و بقیه موارد پس از گذشت 6 ماه تا یکسال بعد از عمل لیزیک اتفاق افتاده است.عیب انکساری بین2.00- و15.00- دیوپتری بوده و اکثرا" بین 1.50- تا 4.00- دیوپتری آستیگماتیسم داشته اند.ضخامت قرنیه بین480 الی 590 میکرون و با میانگین 530 میکرون بوده و ضخامت بستر باقیمانده بین 180 الی 300 میکرون با میانگین 220 میکرون بوده است
توپو گرافی قرنیه ، سن وجنس و سابقه فامیلی مورد بررسی قرار گرفته و نکته مهم در این میان مشکوک بودن توپوگرافی قرنیه قبل از عمل در 30% موارد بوده است
گرچه میزان عیب انکساری و مقدار Ablation قرنیه رابطه مستقیم داشته و ضخامت قرنیه را کاهش می دهد اما باقی ماندن میزان حداقل 250 میکرون بستر، امکان بروز اکتازی قرنیه را بسیار کم می کند و گمان می شود علت اصلی آن وجود قوز قرنیه مخفی و اولیه باشد
در نتیجه این تحقیق آمده است :مطالعه دقیق وضعیت توپوگرافی و انجام orbscan یا OPD scan در موارد مشکوک و حذف موارد ابتلا به قوز قرنیه اولیه و مخفی و رعایت حفظ ضخامت قرنیه در حد استاندارد احتمال بروز اکتازی قرنیه پس از انجام لیزیک را کاهش می دهد
اینجاست که ما به عنوان اپتومتریست اهمیت تستهای قبل از عمل لیزیک برایمان بیشتر روشن می شود و متوجه می شویم که چرا باید قبل ازعمل توپو گرافی دقیق انجام دادو چرا باید صبر کرد تا تغییرات عیب انکساری به ثبات برسد و چرا باید سن بیمار از سن معمول شروع کراتو کونوس بگذرد و چرا ضخامت قرنیه باید از حداقل لازم ، کمتر نباشدو عیب انکساری در محدوده خاصی قرار داشته باشد.اینها مسائلی است که باید در جواب پرسشهای رو به تزاید بیماران به آنها ارائه گردد
در ماه های اخیر بطور روز افزونی ،در معرض سوالات مربوط به لیزیک قرار داشته ام و بنظرم کمتر بیماری با دانستن اینکه ضخامت قرنیه اش بعد ازاین عمل به نصف میرسد و ما هنوز نمی دانیم که 20 سال بعد چه برسر این قرنیه خواهد آمد ،بازهم راغب به انجام آن باشد