Flexure


flexure يك لنز RGP معمولا در اثر فشار پلك فوقاني در ضمن يك سيكل پلك زدن روي مي دهد اين فشار باعث ايجاد مقدار معيني toricity در درون لنز مي شود براي مثال در يك بيمار آستيگماتيك موافق قاعده بالا اين toricity ايجاد شده در لنز باعث كاهش ميزان اصلاح آستيگماتيك فراهم شده توسط لنز مي شود علل متفاوتي براي اين مشكل وجود دارند از جمله steep بودن فيت ، كم بودن ضخامت مركزي(CT) ، زياد بودن قطر ناحيه اپتيكي ( OZD ) و انعطاف پذيري زياد ماده لنز
با انجام كراتومتري بر روي لنزهاي بيمار ( ترجيحا در ضمن روند فيت )مي توان وجود flexure را تشخيص دادمعمولا مقادير بدست آمده در كراتومتري بر روي لنز بايد اسفريك باشد وجود هر گونه toricity در اين اندازه گيري مي تواند ناشي از flexure باشد در صورت عدم تشخيص وجود flexure بيمار از علائم آستنوپي شكايت خواهد داشت كه نشانه اصلاح ناكافي آستيگماتيسم مي باشد flexure را مي توان با تغيير طرح لنز برطرف نمود
مهمترين تغيير flat نمودن شعاع انحناء( BCR )حداقل به 0.50 ديوپترباشد البته با فرض اينكه اين تغيير رابطه فيت لنز قرنيه را بر هم نزند
افزايش CT به ميزان 0.02 ميليمتر به ازاي هر ديوپتر آستيگماتيسم قرنيه اي نيز توصيه شده است اما اين تغيير را تنها زماني بايد انجام دادكه راه حل اول امكانپذير نباشد زيرا در حالت دوم افزايش توده لنز مي تواند رابطه فيت را به هم بزند يك راه حل ديگر ولي موثر كاهش OZD لنز به ميزان حداقل 0.3 ميليمتر و يا تغيير ماده لنز از يك ماده داراي Dk بالا به يك ماده داراي Dk كمتر مي باشد
نقل از كتابClinical manual of contact lenses by Edward Bennett